این دلتنگیه فراخ.

بادهای درهم و سرگردان شهر من مثه فکرای درهم و سرگردان ذهن منه.

این هوای مهر منو یاد ی روزه اسفندی میندازه!

دلتنگم.

چرا تلاقی هایی به وجود می یاد که ذهن و حس تور رو در ی لحظه از زمان و جهان گیر میندازه و فقط گیر میندازه؟؟

چرا همه چیز داره بی سر که نه، اما بی ته میشه؟؟