و یکی مث اون بود ک طلسم دوربینو می شکست..

دوربین موبایلو آوورده جلو صورتم و میگه آرزوهاتو بگو.. جمع و جور میکنم خودمو.. صدامو صاف میکنم و ی ژست میگیرم.. جدای از اون چیزی که هستم... از اون منِ الانم..

و آرزوهامو میگم ... رو به دوربین.. اونم دوربین موبایل خودم که دست خواهرمه!

و میفهمم که منم در تله جادوی دوربین افتادم.. تله خود نبودن.. تله بازی کردن... دیگری بودن.. غریبه بودن...