راهی که نیس.
حس میکنم این روزا تبدیل شدم به ی خط صاف و ممتد.. نه فرازی و نه فرودی.. همینجور صاف ِ صاف.. قبلنا از این یکنواختی می ترسیدم.. اما الان حتی یادم میره که یکنواختم... نمی دونم حتی خوبم یا بدم.. ی جور فلج مغزی و ادراکی و حسی.. ی جورایی یاد رقص برگای بید تو باد میفتم.. که با باد میرن و نباشه نمیرن.. یاد ی آدم یخ زده ِ خواب رفته که سیلی های محکم هم نه حالشو جا میاره، نه خشمشو... یاد چوبای نیمه سوخته خیس... هیچ فوتی روشنشون نمیکنه دیگه.. می دونم که ی چیزی از درون مرده.. یک شاخصه زنده گانی از دست رفته... می دونم... اینو حتی با این فلجِ سراسری میدونم.
از این شکستن ها..
میگه 5 صب از خونه می کردتش بیرون و مجبورش میکرده که بره سر کار تو ی شهر غریب.. شب تا صبح بیدار نگهش میداشته.. روزایی بوده که هیچی تو خونه واسه خوردن نداشتن.. می بردتش تو دستشویی و کاری میکرده که مدفوع بخوره.. کمترینش فروش طلاهاش بوده واسه گذران زندگی.. میگه و میگه و من خیره ب قالی دستبافِ وسطِ اتاقم.. که چقد ظریفه و زیبا.. و اینکه هر کی روش پا بذاره صدای شکستن تارو پودشو میشنوم .. اون داره میگه و بغض میکنه هی... کی گفته این قالی رو باید بندازن زیر پا؟؟؟ اینو باید قاب گرفت و زد رو دیوار و همینجور تماشاش کرد و کرد.. این قالی و رنگای گرم و طرح هندسی ایرانیش جون میده واسه خیره شدن و پلک نزدن.. نمی دونم چرا نمیشکنه این بغض رو؟؟ منو واسه اولین بار میبینه و نباید بگه از شکستگیش ... من اونیم که مطلقا نباید به من از عصبانیت و دلزدگی و ناامیدی که از ازدواج قبلیش مونده بگه!!.. اما تا چه حد پُر شده و لبریز که هر کسی جز اون نرینه براش محرم میشه.. میگه شیشه مصرف میکرد. بهش میگم این قالی حیفه.. برش دارین تا بیشتر از این نشکسته.
همین.
کسی به استقبالش نیامده بود
آینه جیبی اش را درآورد و در آن به خودش لبخند زد
بعد گریست!*
*رسول یونان
برا من که شده!
تا حالا شده دروغی رو که به دیگری گفتین واسه عزیزی تعریف کنید... بعد اون عزیز از این حرف شما اینجوری برداشت کنه که پس به اونم دروغ میگید دیگه لابدا!!!! و بعد شما تنتون داغ و ذهنتون پشیمون شه که ای کاش این صداقته رو این جا هم بکار نبرده بودید؟؟؟!!!
شوم است آیا؟؟؟
و من دلم میلرزه..نگران میشم.. می ترسم..می ترسم که این وِرد زبونش باشه، نه ورد دلش..
ای بابا...
-با 2 تا از مدیرا رفتیم ماموریت واسه همون روز بلیط نبوده از شب قبلش بلیط گرفتن من رفتم خونه داداش اونا رفتن هتل..همه کارا و مستندات مربوط به جلسه رو هم من آماده کردم!! بعد حکم ماموریت منو یه روزه زدن اونا رو 2 روزه!!!
-مدیرم داره با من صحبت میکنه میگه نمیتونم بهت سمت بدم چون اگه بدم 50 تا 100 تومن اضافه حقوق میگیری فقط .. و کار خودت رو هم کسی ندارم انجام بده و اینطوری کارات خیلی زیاد میشه... من اینطور نتیجه گیری کردم که پس میخوان یکی بیارن که 2 برابر من حقوق بهش بدن کار من رو هم بلد نباشه و حتما و قطعا هم مرد باشه.. همین مدیر پارسال که تازه اومدم این شرکت سر من داد میزد تا صورتجلسه ای رو امضا کنم که توش خانمه همکار دیپلم نامربوط به کار!! بشه رئیسه ماها!!!
-یه متن تخصصی رو ترجمه کردم واسه مدیر عامل .. دادتش به یکی از مدیرا که کنترلش کنه.. بعد این آقای مدیر اومده رو برگه های اصلی ترجمشون رو از دیکشنری!! دراوورده و نوشته کنارشون و اونایی هم که عبارت بوده و نتونسته رو اومده دوباره از خودم میپرسه!!! بهش میگم اگه قرار شده شما کنترل کنی به نظرتون به این معنی نبوده که باید بهتر و بیشتر از من میدونستین!!!!
اینها منو غمگین میکنه.. غمگین و غمگین.. پوچی به من نزدیکه!
و دیگر هیچ...!
بارون هر جا که باشی بارونه
آسمون هر جا که باشی آسمونه
دلتنگی هر جا که باشی دلتنگیه
و امان از تنهایی... اونم هر جا که باشی تنهایی!!!!
"دلم میخواد" رو خیلی دوس دارم.. خیلی توجیه پذیره.. خیلی خیلی دلیل قوی و همچین استخون داریه..آدم هایی که دلیل کارشون رو خواستنه دلشون میذارن و نه هزاران اما و اگر و فلان و بهمان.. اینا رو به صداقتشون شک نکنین.. حتی اگر دلشون لجبازی بخواد و دروغ و دورویی و هزار پستیه دیگه... دلشون اینطوریه از این جنسه از این رنگه... آدما رو تحت فشار نذارین که دلیل دیگه ای واسه کارشون بیارن.. بذارین دلیلِ کار آدما دلشون باشه.. و خوشحال باشید که این آدما نزدیک و شبیه دلشونن و شما راحت تر می شناسیدشون!